تأثیر فواصل تمرین آسایی متفاوت بر پردازش تحکیم مبتنی بر ارتقاء در حافظه حرکتی پنهان

زمینه و هدف: مطالعات بسیاری فاصله زمانی لازم برای ایجاد تحکیم مبتنی بر ارتقاء در حافظه آشکار و پنهان را بررسی و به نتایج متناقضی دست یافته اند. این مطالعه با هدف مقایسه تأثیر فواصل تمرین آسایی متفاوت بر پردازش تحکیم مبتنی بر ارتقاء در حافظه حرکتی پنهان انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 60 دختر سالم دانشجو با دامنه سنی 30-20 سال به صورت در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در سه گروه آزمایشی با فاصله تمرین آسایی 6،24 و72 ساعت تقسیم شدند. آزمایشات شامل مراحل یادگیری و خاطرآوری بود و تکلیف زمان عکس العمل زنجیره ای متناوب در تحقیق مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: در مرحله یادگیری مهارت، اثر اصلی گروه و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی معنی دار نبود؛ اما اثر اصلی ایپوک تمرینی معنی دار بود (05/0p<) و تمرین باعث کاهش زمان عکس العمل در ایپوک پنجم نسبت به ایپوک های اول، دوم، سوم و چهارم شد. در مرحله خاطرآوری اثر اصلی ایپوک و اثر تعاملی گروه در ایپوک تمرینی معنی دار بود (05/0p<). هر سه گروه در ایپوک آزمون خاطرآوری عملکرد بهتری نسبت به ایپوک پنجم در مرحله یادگیری داشتند. آزمون تعقیبی بونفرونی نشان داد گروه با فاصله تمرین آسایی 24 ساعت، عملکرد بهتری در زمان عکس العمل نسبت به دو گروه دیگر داشت (05/0p<). نتیجه گیری: ایجاد فاصله زمانی تمرین آسایی، به ویژه 24 ساعت، بعد از مرحله تمرین مهارت می تواند منجر به ارتقاء فرآیند تحکیم حافظه پنهان حرکتی شود.